Łuszczyca, to przykra dolegliwość objawiająca się grudkami na skórze w kolorze lekko różowym lub czerwonobrunatnym o różnej wielkości i wyrazistych brzegach. Grudki pokryte są srebrzystoszarą nawarstwiająca się łuską. Najczęściej występuje na łokciach i kolanach, pośladkach, okolicach kości krzyżowej i małżowinie usznej.
Rozwój łuszczycy
Początki łuszczycy mogą być niezauważalne lub mogą nam przypominać inne objawy choroby, a pierwsze objawy łuszczycy możemy zbagatelizować, ponieważ rogowacenie i łuszczenie się skóry nie wydaje się nikomu zbyt groźne. Łuszczyca jest chorobą genetyczną, więc jeśli choruje ktoś w naszej rodzinie, istnieje zagrożenie, że my również możemy zostać dotknięci tym schorzeniem. Przyczyną łuszczycy może być przewlekły stan zapalny skóry, który prowokuje skórę do ciągłego złuszczania naskórka i namnażania nowych komórek. Naukowcy zaobserwowali również, iż na objawy łuszczycy wpływa również stres, sprzyjają urazy mechaniczne, takie jak zadrapania czy skaleczenia, infekcje typu grypa czy angina oraz próchnica zębów. Łuszczyca wysiękowa może być również spowodowana przyjmowaniem leków antydepresyjnych, niektórych antybiotyków czy leków przeciwzapalnych oraz stosowanie używek.
Objawy łuszczycy
W przypadku takiego schorzenia jakim jest łuszczyca, objawy początkowe łuszczycy nie są zbyt spektakularne. Pierwsze objawy łuszczycy to drobne grudki wielkość łebka od szpilki, które pojawiają się na skórze. Grudki są zazwyczaj symetryczne i nie pozostawiają żadnych blizn na skórze. W miarę rozwoju choroby, grudki rozrastają się, a na ich powierzchni pojawiają się suche łuski. Jeżeli zadrapiemy skórę, a w tym miejscu po kilku dniach zaobserwujemy zmiany charakterystyczne dla łuszczycy wówczas możemy mówić o tzw. objawie Koebnera. Jest to aktywny proces rozwoju choroby. Ciężka odmianą łuszczycy jest łuszczyca tzw. krostkowa. Objawy łuszczycy tego rodzaju, to zmiany ropne w postaci krostek głównie na rękach, stopach i paznokciach. Krostki mogą się zlewać tworząc strupy, a chorobie może towarzyszyć gorączka.
Rodzaje łuszczycy
- Łuszczyca zwyczajna – zmiany łuszczycowe występują głównie na kończynach, kolanach, łokciach, owłosiona skóra głowy również czoło, uszy, linia włosów, zdarzają się również miejsca na twarzy objęte łuszczycą np. okolice oczu czy na powiekach.
- Łuszczyca skóry głowy – prowadzi do łysienia, zanim pojawią się objawy na głowie, łuszczycy mogą być poddane inne części ciała.
- Łuszczyca narządów płciowych – zmiany łuszczycowe w tych okolicach mogą również prowadzić do wycieku płynu.
- Łuszczyca wysiękowa – tzw. odwrócona, występuje w okolicach pach, pępka, pachwin, między pośladkami, fałd skórnych. Podrażnienia wywołane najczęściej przez pot są bolesne i swędzące, mimo że w tym przypadku nie występuje typowa dla łuszczycy łuska.
- Łuszczyca stawowa – tj. łuszczycowe zapalenie stawów. Choroba może prowadzić do inwalidztwa, atakuje stawy z zajęciem stawów kręgosłupa. Objawia się bólem stawów, wykwitami skórnymi, sztywnością stawów i kiełbasowością palców.
Leczenie łuszczycy
Kiedy widzimy objawy łuszczenia skóry i brzydkie plamy, natychmiast powinniśmy udać się do lekarza dermatologa po zdiagnozowanie choroby i podjęcie leczenia. Łuszczycę obecnie traktuje się jako chorobę ogólnoustrojową, a nie jak niegdyś chorobę skórną. W przypadku łuszczycy choruje cały organizm, a nie jedynie skóra.
W przypadku, kiedy choroba pokrywa mniej niż 10% powierzchni ciała, zazwyczaj leczy się ją miejscowo. Cięższe przypadki leczy się leczeniem ogólnym oraz miejscowym.
- Leczenie miejscowe:
– wykorzystanie preparatów zawierających kwas salicylowy oraz mocznik – zmniejszają ilość łusek na zmianach skórnych, pomagają wnikać innym lekom
– pochodne węgla tzw. dziegcie w postaci pasty lub maści
– glikokortykosteroidy – o właściwościach przeciwzapalnych
– preparaty z witaminą D3 które wykazują dużą skuteczność z zmniejszeniu objawów łuszczycy
- Leczenie ogólne:
– tzw. Fototerapia, czyli naświetlanie ciała światłem ultrafioletowym przez specjalne lampy
– fotochemioterapia – kombinacja leku i promieni UVA, stosowana u pacjentów z łuszczycą oporną na leczenie miejscowe w ponad 10 % ciała ze zmianami chorobowymi
W zależności od rodzaju łuszczycy i stopnia zaawansowania oraz innych czynników lekarz może zastosować również terapię z zastosowaniem metotreksatu, cyklosporyny, retinoidów lub leków biologicznych – zarezerwowanych dla pacjentów z ciężką postacią łuszczycy opornych na inne metody leczenia. Osoby chore na łuszczycę, na co dzień również powinni stosować odpowiednią pielęgnację ciała z wykorzystaniem dermokosmetyków dostępnych w aptekach. Niestety łuszczyca jest przewlekłą chorobą, ze skłonnością do remisji choroby oraz zaostrzeniem objawów chorobowych.
W okresie ustąpienia choroby, należy unikać czynników wpływających na tworzenie się ognisk zapalnych, dbać o zęby (nie doprowadzić do sytuacji próchnicy zębów), rzucić palenie, unikać przeziębień, nie zażywać niektórych leków (skonsultować z lekarzem), dbać o odpowiednie nawilżenie skóry.
Podsumowanie
Łuszczyca jest chorobą przewlekłą i nawracającą, dotyka ok. 2% populacji ludzi i często jest spowodowana czynnikami genetycznymi i immunologicznymi. Na szczęście nie jest chorobą zakaźną, a u większości pacjentów przebieg choroby jest łagodny.